Manzara Şiiri - Akya Nedret Karamürsel

Yanlarında olmaktan yakınarak başladım.
Şöyle bir baktım onlara. Alacağımı aldım, vereceğimi verdim. Etraf apaydınlıktı. Yirmi bir haziran ekvator öğlesinden daha aydınlık. Bu dünyaya ait olabilecek bir ışıktan fazlası vardı. Hepsinin geçmişleri, uykuları, hayalleri görünüyordu. Görünen iç organları gibi, çirkin, ıslak, kanlı ve sürekli hareket halindeydi bilinçaltları. Ten kadar örtücü olduğunu anladım bilincin, ten denli biçim verici. Ve gerekliydi ayırmak için bizi birbirimizden, ten gibi.
Ayrı olduğumuza şükrederek bitirdim.