Manzara Şiiri - Emel Hafsa Öztürk

Neyin mahcupluğudur bu ey gözleri güzel
Aşkı bilmeyen bu gönle geldin taht kurdun
Bütünlük işiymiş aşk bir tutku bir EMEL
Herkesten sakındığım kalp artık senin yurdun

Bir hayali emzirirken kalemimin ucuyla
Bir isim geldi düştü ellerimin içine
Ve ben,eğer suçsa, artık aşk suçuyla
Müebbetim bir lahza sürur için gülüşüne

Bir yar ki gözleri derin kirpikleri upuzun
Hele boşluğa bir düşsün bakışları doyumsuz
Kaybolursun, ruhunda mührü var sonsuzun
Aynalar kıskanır saflığını berrak oyunsuz

Yıllarca seni aradım kitaplarda şiirlerde
Yaşamak nedir bilir misin hep bir tarafı yarım
Prangayla bağlıysan hele kendine bir de
Ne güzel demek sana seninle aşka varım