Manzara Şiiri - Johannes Çiçek

Manzara

Denizin ışıltısıyla uyum içindedir.
Gökyüzünde gizli bulutlarla.
Mevsim rüzgarlarında renklerin esintisiyle.
Güneşin kıvılcımlarıyla dalgaları tahrik eder.

Dağlarda acımasız sert kayalar.
Toprağın rengi inek desenlidir.
Bazen şapkasını kafasına çıkarıyor.
Görüntüsü karanlıktan aydınlığa döner.

Taşlarla süslenmiş kayalar düşüyor.
Düşen kayalar zemini yükseltir.
Yükselen toprak ışığı tonlar.
Rüzgârla birlikte renkleri yayıldı.

Topraktaki koku yağmurla birlikte dalgalanır.
Çiçekler çimlerde parlıyor.
Toprak çiçek kokularıyla yumuşar.
Rüzgarın esintisi doğaya nüfuz eder.

Ağaçlar birbirine yaklaşıyor.
Ağaçlar yürüdükçe çoğalır.
Asmalar gövdelerini sarar.
Doğada iz bırakır.

Dallar arasında kırmızı olgun elmalar.
Dallarından sarkıyor.
Yapraklarındaki yeşillik dallarına bakıyor.
Tohumlarını dallarından yere döker.

Yıldızların altında siyah parlar.
Karanlığın rengiyle doğayı içine çeker.
Kalan seslerle doğayı korur.
Manzara yükselir ve batar.