Manyas Şiiri - Kamil Çağlar

Hep orada yaşamaya başlarım seni;
Bandırma yol ayırımında!

Kokunu hissetmeye başlarım yavaş, yavaş;
Yolun kenarında tren raylarıdır seyrettiğim!
Adınla meşhur cennetin gelir daha sonra.
Kenarındaki sazlıkların arasında yaşayan,
Göçmen kuşları da barındıran gölün!

Seyrettiğim raylar yolumu keser,
Küçük kasaba Aksakal’dan dönünce.
Yüzümde tatlı bir gülüş, sözsüz sitayiş,
Ergili köyünü geçip, Eşen bayırını görünce!
Yemyeşil ovan, karşımda dönümlerce,
Yeniköy’den inerken, kıvrılarak tek düze.
Bir o yana, bir bu yana çalkalanır gönlüm;
Haydar’a gelip, “S” virajını bitirince.
Kavak ağaçlarının arasında sevdalılar,
Yaklaşırken sana Kulak köyünde.
Bir daha yaşarım yüreğim heyecanlı,
Ciğerlerimde tatlı esintin dolu!

Yorgunluğu çöktüğünde zorluk dolu yolların,
Utangaç yokuşuyla karşılar parke taşlı melankoli.
Çeşmesinde hatıralarını barındırır masum Erenlerin;
Tesellisi akar kurnasından, avuntusunu arayan sevenlerin!
Sonunda adımlarım buluşur sıcak toprağınla;
Kucağımda sakladığım, hasretle yüklü yüreğimde!
Koşar adımlarla yayılır her bakışına, her sokağına.

Maltepe de demli bir çay ile ovayı seyir eyle,
Yaz panayırında güle oynaya eğlen, sekolinle.
Hüznüm kaybolur geçmişteki ayrılışlarda, vedalarda.
Çocukluğum canlanır, sevgi dolu bayramlarda!

Değirmenin karşısında mağrur Albay’ın evi.
Kapısına varamadığım masum Takildoğ’un gururu.
Hafızların sırrı, gönlü sabır dualarıyla dolu.
Şefkatli gözyaşlarında hatırası, babamın buruk onuru.

Kapısını çaldığında aç kalmadı yol geçenler!
Bolluk, sevgi buldu ocağında; dostluk doldu.
Annemin ağıtı, soğuksunun iyimser muhtarı;
“Laz Şükrü derler, bende onun torunu! ”

Orada bırakırım seni...O yol ayırımında...

27.07.2002 – 16.00