Mantolu bir kadın Şiiri - Fizikçi Ahmet

Bir kış akşamı saat geceye yakın.
Siyahlar içinde mantolu bir kadın.
Sordu sadece dedi söyleme sakın.
Dedim sizinleyim kalbim size yakın.

Sonra oda konuştu beni süzünce.
Kaldı gözlerimde kendini görünce.
Sardı ellerimi nihayet gönlünce.
Dedim sizinleyim ateş size yakın.

Kırmızı dudakları vardı hep yandım.
Sesi kadife gibiydi dondum kaldım.
Güneş batarken beni çağırmaz sandım.
Dedim sizinleyim hayat size yakın.

Siyahı farkettin mi, demiştim.
Demiştim, kendi karanlığın siyahtan daha kara.