Mantıklı hayatın sona erişi

Eskiden her attığım adımda düşünürdüm
Acaba bu attığım adım mantıklımı diye
Taki sen karşıma çıkıpta beni dalımdan düşürene kadar

Kendimi önceleri bir elma ağacın erişilmez elması sanardım
Amma felakin sen beni bir çırpışınla avuçlarına düşürdün
Artık ne mantığımla düşüne bildim
Nede kalbim acı çekmesin diye, ona söz geçire bildim

Sesini duyana kadar uyku tutmazdı beni
Huzur bulurdum sesini duyduktan sorna
O an kendimi yeni uçmayı öğrenen bir kuş misali sanardım

Hatırlıyormusun o günü, açmıştım ağzımı ve yummuştum gözümü
Tek tek saymıştım sana senin beğenmedigim huylarını
Sende bana bunu demiştin: benimde sende beğenmediğim huyların var
Ama bu huyların olmasaydı ben seni bu kadar sevemezdim

Güneşin o kırmızılığı ve kızarıklığı yüzüme yansıyı verdi
Birdaha anlamiştim o an, senin herkezden farklı olduğunu
Ve seni neden bu kadar sevdiğimi