Mantığın İntikamı Şiiri - Yıldıray Semiz

Geceler; Bir ilaç olun bu aciz hastaya
Bırakmayın hekimlere,siz bakın geceler
Koymadan suskun başımı tarafsız yastığa
Girin bu koltuklarıma,dik tutun geceler.

Her gün bir siyah aydınlık,bir beyaz karanlık
Sizden de karanlık içim,dışım sa aydınlık
Yere düşmüş bir iğneyim,zemin de samanlık
N’olur bulun beni bende,nur olun geceler.

Ateşten buza döndü,içimdeki şu alem
Aşamadım işte sizi,siz beni aşın madem.
Tanrım; Öyle iç içe ki bu korkunç ikilem
Bir denklemim mantık üstü,siz çözün geceler.

Ruhum bedenimde hapis,bedenim zamanda
Ne olabilir ki şansım,böyle bir ortamda
Fuzuli miyim sanki ben şu çirkef dünyada
Sönmüş muradımın şem’i,siz yakın geceler.

Tepe-taklak olmuş dünyam,Rab’bim bu nasıl iş?
İnişler hep yokuş olmuş,yokuşlar da iniş.
Gaib içinde gaibim,nereye bu gidiş?
Haber verin gaiblerden,zikredin geceler.

Arıyorum O SONSUZ’u,yollar yumak yumak.
Bulmak değil gerçi haddi,sadece aramak.
Ha gayret edin geceler,ramak kaldı ramak
Düşsem de götürün O’na,sürüyün geceler.

Korkuyorum birazdan ortalık ağaracak.
Mantığın intikamı çok,çok acı olacak.
Benim vuran-vurulan,içimde muhalifler
N’olur durdurun bu harbi,yorgunum geceler.