Mantığım Meyil Tutmuş Sana

Ne tuhaf şey özlemek: Her şeyi ama her şeyi, özgürlük adına. Dağlara çıkmayı, Sarhoş olmayı zil zurna, Kusarcasına... Kızgın güneşin altında saatlerce... Birkaç balık için yanmayı... Islık çalarak gezmeyi, Öylesine, amaçsız, umarsız... Ve seni özlemek kilometrelerce uzaktan... Ne tuhaf şey özlemek. Ne tuhaf. Neler neler geliyor insanın aklına... Güzelim hayallerin arasına kötü düşünceler giriveriyor, Damdan düşer gibi, Bıçak keser gibi... Oysa ki şu an seninle aynı şehirde olmak Aynı havayı solumak varken; Arada yüzlerce kilometre... Çıldıracakmış gibi oluyor insan. Ne tuhaf şey özlemek bu ortamda. Hiçbir şartı sen yaratamıyorsun. Tercih şansın bile yok... Neden bu ayrılık bu yasaklar... Alıp başını gitmek yasak özgürce Ne dağlara... Ne balığa... Ne sevdiğine Hayatın tam yaşanılası zamanında Nedendir bunca ayrılık... Ve ben böylesine asiyken... Pişman olacağım şeyler yapmaktan korkuyorum Anlamsızlığımdan kurtulmak için. Özledim seni Tariflerle anlatılacak gibi değil. Bildiğim bütün kavramları, Bütün kelimeleri birbirine katsam. Hiç yazılmamış şiirler düzsem sana... En hisli duygularım bile yetersiz kalır. İnan İçimdeki özlem ifade edilecek gibi değil. Eğer ki sana bu kadar bağlanmasaydım Düşünmezdim seni gece gündüz. Sevmezdim saçlarını sever gibi Karanlık geceleri.. Bütün bu çaresizliğimde Bir kor gibi yakarken özlemin içimi Yokluğun umursanmayacak gibi değil. Eksiğim, hep yarımım, Günlerim hep zarar yokluğunda. Sen ey yaşamak kadar güzel kadın: Özgürlüğüm,sabrım, takatim, Sen ey özlediğim kadın Mantığım meyil tutmuş sana Seni seviyorum. 23.09.1994 Osman Karadağ