şehrin zehirindeyim
kurtulamadım bir türlü
karanlıklara sarındım
yalnızlıkları büründüm
sokaklar ıssız
kedi ve köpekler başı boş
yağmur yağıyor
tepemizi delecek
çıpkın gibi çarpıyor
çıplak yerler üşüdü
karanlık yalnızlığa
bulutlardan sağlıyor ne hoş
mantar gibi bitiveren
gökdelenler konuyor
şehrin can alıcı yerine
hangi çalı dibine çönsem
ağlasam doyasıya
yalnızlığıma sarıldım oda loş
23:23 21.06.2009denizli
Ozan EfeKayıt Tarihi : 22.6.2009 07:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!