Mansur Olmak Şiiri - Yorumlar

Aysız gecelerde Mansur du yüreğim İçimde yarına dair mutluluk ışıkları, Dilerim kan oldu, Enel hak dedikçe döktüğünüz yaşlar. Ben öğrettim içimdeki tanrıyı Zamanın arta kalmış çocuklarına. Ben insanım dedim, bendedir her kelimenin sırrı. Bendedir içteki dinmeyen deli fırtına, Fırtına dinsin diye astılar beni, Bedenim param parça salınır hala. Serin eser rüzgarlar da Ben bazen Yusuf’um derin kuyuda Bazen bir uzak esintiydim, Umut dağının eteğinde solan Bazen Tanrı’nın uzun bacaklı yaramazı….. Minareler uzun gölgesinde kısalır iken insanların aklı, Medeniyet denen tortu üstünde basarak Enel hak dedim çarmıha gerildim… Elimdedir mührü, Tabiat ananın ve evrenin Tarihin camlarına vurdum sıkılı yumruğumu Bir ormana kapattım benliğin yüreğini… Duyan olmadı sesimi Asılmış bedenler kaldı benden geride. Yüzünün mahyasını, dilencilere satmıştı insanlık... Şimdi al bu sürgün, ıslak yalnızlığımı Bitsin gayrı bu sayıklamalarım. İçimdeki sana büyüyen bu sevdayı Yüreğindeki darağacına as gayrı, ey hayat, Ellerini tutamamanın verdiği hüzünle çekip gideyim sonsuzluğa… Mayıs 1994 O geceden kalanlar.. Abdullah Oral