Mansur Aşkı Hakla Kendini Dâre

Mansur aşkı hakla kendini dâre
Kementletüp asmış deyu kınaman
Ferhat Şirin için sarp kayaları
Külünk ile kesmiş deyu kınaman

Gönül bir leylânın gezer peşinde
Gâh hayalde görür gâhi düşünde
Mecnun Leylâ için dağlar başında
Öz canından geçmiş deyu kınaman

Nârın hasretinden yandı pervane
İşte ben de koydum sırrı meydane
Derdi yok sırrını dosta düşmane
Her gazada açmış deyu kınaman

Garip «Şah Sanem» den muradın alup
Yakup da Yusufu arayup bulup
Kanber de Arzunun yolunda olup
Genç yaşında göçmüş deyu kınaman

Alamadım mah yüzünün bacından
Rakiplere ölüm dosta geçinden
Dertli Kerem Aslısının öcünden
Ateşlere düşmüş deyu kınaman

Eşim gitti yetemedim ardından
Geçemedim kızıl kanat yurdundan
(RUHSATÎ) de (MİHRİ) sinin derdinden
Bulanmış da coşmuş deyu kınaman