Manşet Şiiri - Recep Özdemir 2

Bir sevdanın sessiz çığlığı duyuldu
Bir kaç gazetenin manşetinde
Sevilen hariç herkes ağlıyordu
O ise denizi izliyor kendi aleminde
Maltepe de

En çok sevdiği buydu zaten
Deniz ve martılar
Bir gün sabah kahvaltısındayken
Önüne bir kaç günlük gazete koydular

Fotoshopla kaşları alınmış bir vesikalık
Galiba bu çocuğu tanıyordu
Altında kocaman puntolarla
İstabullu bir güzel için
Öldü yazıyordu

Boğazına takılan ekmek
Yumruk olup vurdu sesine
Olamaz olamaz diyordu
Bir an baktıki resmin gözlerine
Yanan sevdalar görüyordu

Bir çığlıkla uyanıp
Eliyle alnındaki teri sildi
Rüyasına giren bu genci arayıp
Seni seviyorum dedi

Büyük aşkla bizi sevene karşılık vermek için hala neyi bekliyoruz ölmesinimi