Sen bebeğim, manolyam
Duru su gibi parmaklarımdan aksan
Ve yüreğime süzülsen gizemle
Öpsem beyaz çiçek yanaklarından
Hiç doymasam sabah olsa
Sen uzak köyün saklı manolyası
Bilinmedik gonca kokularınla mest olsam
Uzaklarda Kaf dağının ardında
Prensini bekleyen tutsak gibi
Vuslat ki bir zaman göğsümde durulsan
Ah bahar kokularını bahçelere yayan manolyam
Örselemiş yıllar yamacında taze taç yaprak
Ah küçüğüm beyaz ellerini avuçlarımda saklasam
Susayan dudaklarını yoğursam usulca dudaklarıma
Ve bildiğin ne varsa acı namına, silinip hafızan
Sabret sereceğim yoluna.
Nisan 2010
İrfan KayaKayıt Tarihi : 19.6.2010 23:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!