Manolyaların Dili Şiiri - Özlem Akşit

Yalnızlığı seçenler
Giden öleyazmış adımların
Boş sokaklardaki arayışlarını dinleyen
Manolyaların sessiz dilini iyi bilir
Gökyüzünün sonsuzluğunu
Mavinin içerdeki her renk derin salınışlarını
Bir kirpiğin ucuna düşen gölgedeki boşluğu...
Sabah bir tostun buram buram kokusu
Seher deminin davetkar serin loşluğu
Tek fincan kahvenin şekersiz dostluğu...
Düşe koyulan
Kıvrılarak uzayan yollardaki eşsizlik
Biteviye ayışığı, biteviye dingin huzurlu bir sessizlik...
Yalnızlık insanı bilerek seçer
Însan ise yalnız olmayı bilmeden...
Ancak yalnız insan görür sınırların sınırsızlığını
Ve an an sınırsızlığın sınırlarını
Boşlukta sallanan bal kovanı
Tıkırdayan çaydanlık sesi...
Soluklarken göğsündeki nefesi
Her bir iniş kalkış...
Kum saatinde azalan
Uzadıkça yollar kısalan
Kısaldıkça ömür uzayan zaman
Manolyaların dilini öğrenir... yaşar insan.