Manolya Şiiri - Bülent Baysal

**MANOLYA**

Manolya nazlı çiçek, bulut rengi bir gonca
Narin, nazlı durursun, küsersin dokununca
Seni seyre dalıp da, öpememek doyunca
Bu can yoluna kurban, aç artık o gülünü

Zarında bülbülüm ki, varsam dalına konsam
Seni uzaktan sevip, ateşlerinde yansam
Bi vefa sevdalarda, sensiz garip bir cansam
Kokun sinsin odama, kaldır akşam tülünü

Beni bende arama, dağlarımın maralı
Ay yanığı gecenin, derdi bende sıralı
Bir dokunsan taşarım, şu yüreğim yaralı
Dört yanım hasret kokar, arar oldum çölünü

Sensizlik nöbetleri, bana düşer her akşam
Kor alevler yakar da, narında durur yaşam
Bir hayalin ardından, varsın da coşup taşam
Bu ateşe düşte yan, kat külüme külünü.

Bülent Baysal