Manolya Şiiri - Ferhat Bülbül

Yalnızlık...
Yalın kimse
Sessiz bir dünya
Sensiz bir dünya...
Tomurcuksuz umut
Bacası uzaklar da tüten bir Yalnızlık...
Dağların yeşeren etekleri
Mis kokulu Manolya...
Uçuşan kelebekler
Ah o kelebekler
Bir gün bir ömür
Sence de öyle değil mi...
Her şey o kelebekle başlamadı mı ?
Önce yüreğimizde sonra dünyamızda kanat çırpmadı mı ?
Hem de her an biteceğini bile bile
Ama çırpıyordu yine de
Kanatlarını umuda
Tıpkı bir ateş böceği gibi
Aşka pervane olan...
Sen sensizlikle oldun mu hiç
Gönül gözü kapı duvar
Ruh sürgün, yurdunu arar
Karanlıkla ışığın buluştuğu an
Zaman durur, yıldızlar kanar...
Sen seni tanıdıktan sonra sensizlik nedir bilir misin?
Ve seni tanımanın bedelinin sensizlik olduğunu
Sen bilir misin ?
Sensizlikten kaçmak için yalnızlıktan kaçtığımı
Bilir misin ?
Bilir misin yalnızlığı...
Yalın kimse Sensiz kimse...