Sen güzelsin, çok güzel,
Yoksa...
Gözlerim bana yalan mı söylüyor?
Evet, Manolya!
Bir şeyler söyle bana, bir kelime.
Zaten sevilen, güzellikler içinde olmaz mı?
Hadi birazcık yola çıkalım, seninle,
Hiç bilmediğin...
Hayal kapılarının aralıklarına,
Hayal dünyamın ardına.
Sessizce gidelim, seninle.
Lütfen, gördüklerini yaz, unutma.
Bak! Tanımıyorsun beni,
Seni, ben de bilmiyorum.
Peki, sorsam sana, nedir?
Nedir, bu neşenin kaynağı?
Neden bu kadar güzel...
Gülümsüyorsun, başka, bambaşka!
Eğer yüzme bilmiyorsan, gelme!
Ne olur gelme, sevgi dalgalı okyanusuma.
Çırpınışına içim vermez, gidişine.
İstersen...
Dağ boyu, yeşil çınarlar var Manolya.
Bir de taşlı yollarımdan var hanedanıma.
Ben sevmem, kurşun kalemi Manolya!
Silinir...
Tekrar yazmak da yorar seni, beni
İkimiz birlikte yazmalıyız, sermaye defterini.
Okuyanlara öncü olsa, olmaz mı?
Sevginin kıymetini, bilmeli bedelini.
Manolya, doldur en güzel kahvenden,
Kırk yılımız ömür, bakışın hayat olsun.
Eş dost gelsin, buraya konuk olsun.
Evin onlara konak...
Bana sıcacık yuva olsun.
Manolya! Muhabbetin...
Bana şiir, sana roman, bize aşk olsun.
Kayıt Tarihi : 26.8.2023 02:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Müstakbele yazılan bir şiirdir. Buradaki müstakbel yüksek bir temenniyle dilenir. Temenni ki şair bütün benliğiyle onu tanımayıp istemektedir. Geleceğe ayrı bir sitem içeren şiirdir. Manolya aslında gerçek kişi değildir. Şairin özlemle beklediği, ömür boyu seveceği kişiyi temsil eder.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!