Manolya Şiiri - Yunus Emre Tekin

Manolya gözlerinden düşen nedir ab-ı hayat mı
Bu ab-ı hayat ki yeşertir mi bu kurak toprağı ?
Dokunabilir mi kalbimin en ucra köşesine, içime
Manolya gözlerinden düşen nedir ab-ı hayat mı

Ben boğulurken mavi bir denizde iç sesimle
Senin için başka gözlere bakmak bu kadar kolay mı
Söyle hangi yabancı dokunur saçlarının teline
Ben boğulurken mavi bir denizde iç sesimle

Damlalar düşer bu toprağa bu toprakta bir manolya açar
O manolya ki köklerine kadar sadelik ve masumiyet kokar
Manolya geri gelir toprağa toprak onu affeder
Manolyanın kokusu toprağı mest eder.

Güneş batarken manolyanın dallarında
Bir daha doğmadı hiç
Yapraklar dökülürken birer birer
Kurak toprak bir daha yeşermedi hiç