Manolya Şiiri - Çağatay Çağlayan

Hüzün kokuyor yaprakların;
Niçin büktün boynun Manolya!
Güneşe mi küstün suya mı;
Şu yaprak döken Yaren mi;
sevgilin miydi yoksa
allı morlu Açelya!

Yolculuk nereye Manolya;
gel sen bize kıyma!
Kışın sonu bahardır
açar elbet Açelya...

Mevsim kış olsa da;
Üstümüze kırağı çalsa da;
Rüyalar da şarkımız;
Şiirimiz solmaz ya...

Etme Manolya!
Bu güzel bir Rüya...
Rengarenk bir hülya;
Bir sen, bir ben, birde Açelya...

Kabus oluruz dersem
kalır mısın Manolya;
Yalnız bırakıp da beni;
Son baharım olur musun yoksa!
Ne olur gitme Manolya!