Mankurt Destanı Şiiri - Dursun Özden 3

mankurt destanı

-1-

nesimi'ye dil-hallacı’ya kül-pir sultan'a gül atma zıtlığı
mesih; bilinmeyen o kutsalı bekleyen, kör insan kıtlığı

sürgün düş; “gün olur asra bedel" o kesik başa geçirilir
mankurt olur, zombi olur, kafa tasına sarılır, o ölü dirilir

anımsa; ötüken çağı, ata-beyit ağı, unutma tanrı dağı
anımsa; ürkün çığlığı-seherde tan çiçeği alı-göğ kırağı

bozkırın o bilge kalemi; cengiz aytmatov neden ağladı?
bilge tonyukuk, o gök tanrı umay, taş kitap’a bel bağladı

-2-

kara dağdan akdeniz’e-orta asya'dan orta deniz’e akan çayı
dört nala koşan, cengaver cengiz tayı, bu kültür fayı, aşk ayı
manas destanı, boyu kayı, elinde ok ile yayı, geliyor şiir alayı

‘cemile'-'kopar zincirlerini gülsarı’-'selvi boylum-al yazmalım'
kanardı-sarardı göğüm, bu düzen kör düğüm, kar ile korum
bal arım, ak kızım, kınalı kuzum ve ben de baş kaldırıyorum

can; artı emek ister, zamansız gül bebek ister-aksakal yolum
tan; sensiz-sessiz, kırgız bozkırı bana dar ve o yaşam zulum
tay; rüzgar kanatlı yitik-yılkı atlar alım, tulpar-uçan ak kolum

kayar yıldız-çıkmaz falım, atbaşı destan kanar-yanar canım
ve kuşlar; su içerken baş kaldırır, mankurt köleler isyanda
kelle dürüm ve bu tufanda özgürüm, artık ben de hürüm!

dursun özden