Eksi doksan derecede şoklanmış
Bu sebepten beynin donuktur senin…
Ne okşanmış, ne öpülüp koklanmış
Yüzün buz misali soğuktur senin.
Tabun hayalini, düşünü biçmiş
Beton kadar sağlam bir kalıp seçmiş.
Gözünün önüne gelemez geçmiş
Hafıza cihazın bozuktur senin.
Programın neyse o minval sözün
Ne mutluluk hissedersin ne hüzün.
Silinmiş benliğin, kaybolmuş özün
İçin dışın hepten kabuktur senin.
Anan, baban, atan, abin, bacın yok
Fıttırman gerekir, hiçbir acın yok.
Bağlayacak iraden yok, gücün yok
Geçmişinle aran kopuktur senin.
Bir mevzuda bilgin yok görüşün var,
Robot gibi mükemmel(!) duruşun var.
Olaylara cepheden girişin var
Tüm işlerin şipşak, çabuktur senin.
Bilmem nasıl katlanırsın bu hale,
Milim değil kat ettiğin merhale.
Aklın, zekan eremiyor kemale
Yaşın her yıl iki buçuktur senin.
26.08.2010
Kayıt Tarihi : 22.1.2012 20:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!