Manken Şiiri - Serkan Sinan

Bugün beni benden istemeye geldiler bir takım insancıklar
Gök kuşağı dilim dilim keserken yüzümü
Patlak bir su damlasını şişirmek için ellerinde baltacıklar

Serseri gibi turluyorlar sokak başlarında
Bulduklarını hiç acımadan doğruyorlar
bir vitrin mankeninde görmüşler parçalarımı
Kafa kol bacak küfür dalmışlar içeri
Ağızlarının suyu akmış canları çekmiş güya
Kadın mankene kına yaktılar ilkin eğlenmeye başladılar
Dillerinde annesinin bir tanesini hor görmesinler
Beni benden alacak bir renk koydular sonra yanıma

Yedi başlı korku salan bir canavardım ben oysa
Tek tek koparıp attılar kafamı sıka sıka
Rengarenk kanla doldu sokaklardaki lağım kokulu logarlar
bir çift gözden pislik gibi akıp gittim sensizliğe
dudaklarıma uğramadan gitmeyen ölümü
Tadarken ben de ona kaptırdım aniden gönlümü
İçimizde gama yer vermemek için
Tıka basa doyurduk birbirimizi
Kadın mankende aklı kalanlar varsa onuda söyleyeyim
O evlendi şimdi bir kızı var veya oğlu
Sizin anlayacağınız yine olan bana oldu.