Manisa'da bir yerde Şiiri - Eymen Özgüven

Manisa'da bir yerde
Ruhum gibi alev alev
Yanıyor kuzine soba.
İçerisi cehennem gibi
Döküyorum ecel terleri.
Saat gösteriyor on biri
Hüzünlü bir şarkı çalıyor
Kahvenin radyosundan.
Her zaman olduğu gibi.
Kulaklarım aşina olduğundan
Bu şarkıya,döküyor dilime
Yavaş yavaş sözlerini.
Ben eşlik ederken ağır aksak
Bu hüzünlü şarkıya
Yazıyor ellerim size,bu dizeleri.
Bu satıra geldiğimde bağırıyor
Biricik nedim abi
-çaylar benden gençler
-sağol abii,çok yaşa.
Bir kaç dakika oldu olmadı
Geldi benimde çayımda.
Döndüm oturduğu noktaya
Dedim;
-nedim abimiz hep var ola
O da döndü bana
-seninde bahtın hep açık ola.
Bu kısa sohbetin ardından
Girdi içeri tanıdık olmayan
Kara kasketli biri bir anda
Sorduk ona hep bir ağızdan
-kimsin,kimin fesisin beybaba
Önce soluklandı,sonra
Çıkardı kasketini,koydu masaya
Ve kaldırıp o eğri büğrü başını
Dedi o zemheri soğunu yemiş sesiyle
-Aşık-i seferi derler bana
Yazılmış kaderim yalnızlıkla
Neyi arıyorsun derseniz eğer
Aşkı arıyorum bu diyarlarda.