Manilerle Amasya Şiiri - Erkan Gerenlik

Yoğurdu süzelim
Süzüp, süzme edelim
Şirin Amasya’mızı
Manilerde görelim

İki dağ arasında bir vadi
İnsanları sanarsın bir inci
Bu güzelim Amasya’dan
Kimler kimler gelip, geçti

Genelgemiz, Tamimiz var
Saraydüzü kışlamız var
Şirin Amasya’mızın
Tarihte ayrı bir yeri var

Ferhat ile Şirin’i var
Şehzadeler Şehri namı var
O şirin Amasya’mızın
Ortasında Yeşilırmağı var

İçeri şehri var
Elma Şehri bir diyar
Ortasından Amasya’mızın
Yeşilırmak’ı akar

Dibekte cevizi ezer
Elekten ununu eler
Bizim Amasya’lular
Misafiri bek sever

Saçta yağlı pişer
Yanında semaveri gider
Amasya’yı bir görenin
Aklı başından gider

Dalda elma kızarır
Fırında erişte kızarır
Amasya elması yiyenlerin
Yanakları al al olur

Sahiye derler zayı
Hayıra derler ı-ı
Amasyalu’yuk herilerin
Ne güzeldir ağızları

Elam deriz heraldeye
Çimdim deriz yıkanmaya
Bizler Amasyalı’yız
Gülümseriz her insana

Çıplağa deriz şallak
Leylağa deriz zarzalak
Amasya’mız der ki:
“Herkese kendin gibi bak.”

Heri derler iki de bir
Görürler herkesi bir
Gelen misafire der ki Amasya’lım:
“Ne bakıyon dışardan, gel içeri gir.”

Düğünde simsim oynarlar
Fırında keşkek yaparlar
Amasya’mın kızları
Sevdiğine nazlanırlar

Kuşburnundan ezme ezer
Böğürtlene garamuk der
Amasya’da sevgililer
İçeri Şehir’de gezer

Akdağ’ında karı var
Doksan dokuz evliyası var
Şirin Amasya’mızın
Evliyalar Şehri namı var

Bayezıd Camisi var
Bimarhane gibi tarihi var
Serçoban’dan Kurtboğan’a
Daha bir çok büyük ismi var

Yiğit gençleri var
Çok güzel kızları var
Benim Amasya’lımın
Her daim mütevaziliği var

Sevmez kendini beğenmeyi
Bilmez kimseyi çekiştirmeyi
Amasya’lımı birisi överse
Huyudur, bilir başını öne eğmeyi

Kalkıp oynar sevinince
Yok heri der şaşırınca
Amasya’lım rahat edemez
Komşusu aç yatınca

Bir yanında Kızlar sarayı
Bir yanında Çakalları
Çakalların arka tarafında
Vardır Lokman Hekim Evliyası

Elmayı almadın mı?
Sepete koymadın mı?
Ne bakıyon yüzüme?
Sen Amasya’lu olmadın mı?