Mânilerimiz - 2 (Mucur)

tele vurdum tezene
hevenk astım hezene
alıp başını gitsin
uymayanlar düzene
*
kerpiç evi kat gibi
ağız burun hat gibi
kostak kostak salınır
esahtan avrat gibi
*
sürüye saldım koyunu
seyreyle sen oyunu
seni yâr etmezdim
bilseyidim huyunu
*
sap yığını harman gibi
öğüt verir derman gibi
senin sözün emir mi
padişah’tan ferman gibi
*
arıcak yolu bayır
Mucur’un önü çayır
sana bir teklif,im var
ne olur deme hayır
*
hezene hevenk astım
cereye peynir bastım
lâfım önünde durma
sana değil ki kastım
*
Mucur’un içi Pazar
alan-satan ne yazar
mavi boncuk tak da gel
değmesin sana nazar
*
avluda derin kuyu
dibinin serin suyu
sevdiğim kız çok inat
tıpkı anasının huyu
*
keçiden koyun olmaz
sana hiç doyum olmaz
gel ağlatma beni
ciğere oyun olmaz
*
terazinin kefesi
oğlan erkek efesi
meyhaneden gelenin
içki kokar nefesi
*
kara düğme beninde
astar sökük yeninde
sana azık haramdır
ter kokmuyo teninde
*
şu dağın yamacına
dayanamam acına
dönüp bana bakıyor
bir şey söyle bacına
*
bostanında karık var
ayağında çarık var
tövbe varmam ben ona
dudağında yarık var
*
çeten saman sarısı
uçup gitti yarısı
koca buldum gidiyom
sana olsun darısı

* Bu maniler, içinde yaşadığım toplumun örf adet ve geleneklerinden esinlenerek tarafımdan yazılmıştır.