Manilerim Şiiri - Hikmet Atiş

Manilerim 1.

İnce giyerim ince,
Pembe yakışır gence,
İnsan bir hoşoluyor,
Sevdiğini görünce.

Cığerlerim yaradır,
Benim bahtım karadır,
Size diyeceğim yok,
Benim sözüm yaradır.

Burda maniler dolu,
Bu akşam Allah yolu,
Yeterki hevesli ol,
Sen yazmasanda olur.

Dere geliyor dere,
Kumunu sere sere,
Giyinmiş kuşanmışsın,
Nere sevdiğim nere

Dereler taşar gelir,
Dağları aşar gelir,
Yarım gitmiş gurbete,
Bana selami gelir.

Dizim dizim inciler,
Burdamı maniciler,
Selam vereyim dedim.
Size iyi geceler.

Saat bire geliyor,
Herkes uyku çekıyor,
Yarın işi olmayan,
Burda nöbet tutuyor.

Armut dalda kalmasın,
Yemeyenler almasıni
Bahçemdeki çiçekler,
Hep açsın hiç solmasın

Çiçekler topladım ben senin için,
Gülleri sakladım ben senin için,
Resmini yırtmadım ben senin için,
Artık kıymetimi bil sen nerdesin

Akşam yoktum olmadı haberim,
Mani yazarı oldunuz bilirim,
Ben çok sevdiğim dostlarım için,
Dağı taşı aşarda gelirim

Her akşam sahılde ararım seni,
Uçan martılara sorarım seni,
Hep hayallerimde sararım seni,
Aradan yıllar geçti, sen nerdesin

Sevdiğim insanlara asla ters bakmam,
Üyesi olduğum gruba mesajları kapatmam,
Şiirime yorum yapanı yorumsuz birakmam,
Hiç kimseye ne gurur, nede kibir satmam.
Dost olacak dostu asla ve asla aldatmam.

……………………………………..Hikmet Atiş

Hikmt Atiş