Maniler (98) ''Lale,gül,hanımeli...'

Dostluğun ve aşkın ateşini sevginin kıvılcımları yakar.
İhanetin acı rüzgarları da söndürür...

Yarimin gözü ela
Gönül aşka müptela
Saçlarıma ak düştü
Yari beklerim hala...

Yar yanıma gelince
Şakır kendi dilince
Kor dudakta gül açar
Yarim bana gülünce...

Yar tutmuyor elimden
Anlamıyor halimden
O musalla taşında
Tutsa bari salımdan...

Gurbetin yolu uzak
Orada binbir tuzak
Kurt kuşun yuvası var
Biz de yuvamız kursak

Susuz dere akmıyor
Yar yüzüme bakmıyor
Yaban elin gülleri
Yarim gibi kokmuyor...

Yari her dem anarım
Hasretiyle yanarım
Yarimi verirseniz
Hem güler,hem oynarım...

Lale,gül,hanımeli
Onlar sevenin dili
Yarin ılık nefesi
Sanki bir bahar yeli...

Yarim yakmış kandili
Oyalıyor mendili
Mendili oyalarken
Oyalıyor kendini...