Maniler 01 Şiiri - Yahya Koza

Cinaslı maniler

Haber verdim bağban a
Bahçe değil bağ bana
Yâr dolamış sürütür
Zülfün teli bağ bana.

Hekime yara deyin
Neşterle yar a deyin
Bu dertten kurtulamam
Gidin de yâr a deyin

Yârim köyü elmalı
Bahçeleri elma lı
Bende mal mülk ne gezer
Gördüklerin el malı

Yârim çeşme başında
Gonca gül var başında
Terk edecem diyormuş
Söyleseydi başında

Boya değil kandıra
Sargı sardım kan dura
O yâr işve naz eder
İster beni kandıra

Yâr gülenaz gülenaz
Bülbür eder güle naz
Yalan dünya zalimsin
Ağlayan çok gülen az

Tipiyi kar'a bağlar
Donmuştur karabağlar
Gönlüme hüzün çöktü
Yâr ağlar karabağlar

Yârim olmuş nedime
Gözü kayar nedim e
Zannetme ki görmedim
Kaş çatarak ne dime

Yâr ha bana ha sana
Danıştım ben hasan a
Kadınların içinde
En fedakar,has,ana

Kız feride feride
Niye güldün ferid e
Aklım başımdan gitti
Gözlerimin feri de

Bilmem ki kaç düzine
Oynuyor bak dizine
Ben ölmeye razıyım
Yataydım yâr dizine

Niye konmaz kuş hana
Tuzak kurdum kuş gana
Avcı senin yüzünden
Boş kalmıştır kuşgana

Saplanmış kar a kalem
Yazmıyor karakalem
Selvi boylum geliyor
Gözlerde karakalem

Bendim yola gül seren
Ayşe,fatma,gül,seren
Boşa heves etmeyin
Beklediğim gülseren

Yâr bakıyor asmaya
Kız suratın asma ya
Sevdiğimi söylersem
Götürürler asmaya.

Yahya Koza
2012