Maniler (55) ' Yarın Beyaz Gerdanı...'

yarin beyaz gerdanı
gül kokuyor her yanı
zilleri takıp oynar
boş bulunca meydanı...

şimdi erdim bahara
güller derdim o yara
yarimin güzelliği
nam saldı dört diyara...

yarsız gönül neyleyim
nerde gönül eyleyim
bu gönül seni özler
’gel’de sen ben geleyim...

yar gideli aylar oldu
göz yaşlarım çaylar oldu
nazlı yarin gelir diye
gönül beni eyler oldu...

yarin göğsü düğmeli
yare elim değmeli
öyle bir yar olsun ki
sevdiğine değmeli...

badeleri içelim
kendimizden geçelim
zalim anan duymadan
biz bu gece kaçalım...

yarin elinde kova
çeşmeden su doldurur
ondaki çalım hava
niceleri öldürür...

evinin önü servi
bir yar sevmişim evli
gönlüm sesin dinlerim
olsa da yaşım elli...