Maniler 55 Şiiri - Adnan Ünal 1

İşte mahzun hikayem
Ne buldum, neydi gayem
Birkaç metre ham kumaş
Oldu sonunda payem

Leke sürdün adıma
Kim koşar imdadıma
Kıyamet kopsa bile
Gelmezsin sen yâdıma

Düşlerimden cismini
Duvarımdan resmini
Düşürmedim inan ki
Kız dilimden ismini

Altından tahtın mı var
Bal kaymak bahtın mı var
Yârim niçin gelmezsin
Allah'a ahtın mı var

Gözlerin kara kara
Pek düşkünsün çıkara
Benden I Pad istersin
N’eylesin bu fukara

Söyle sözünü kardeş
Bak arkanda ben varım
Bir laf eden olursa
Ben hepsini savarım.

Felek çorap örecek
Düşman kıs kıs gülecek
Sen olmazsan bu fakir
Gün yüzü mü görecek

Nehir akar kıvrılır
Önde taşlar savrulur
Kız senin hasretinden
Yanar bağrım kavrulur

Söze sürersen yağı
Yalarsın bal parmağı
Bir ters iki düz takla
Tamamlarsın erzağı

Hoş göre dost hoş göre
Dost dostunu hoş göre
Dost hiç kazık atar mı
Dosta göz göre göre

Arabası çift atlı
Atlar sanki kanatlı
Ben bir güzel sevdim ki
Konuşur tatlı tatlı

Uğradım Horasan'a
Öğüt verdim Hasan'a
Aslında öğütlerim
Hasan'a değil sana

Derdime dert eklersin
Gel deyince teklersin
Benim gibi yâr buldun
Aptal niye beklersin

Birkaç güzel söz der de
Düşürür beni derde
Düğün yaparım amma
Kuruş vermez peder de

Topluma yön verenler
Hep ipe un serenler
Topraktan size bakar
Olur mu der erenler

Ne kadar dur desem de
Gezer durur ensemde
Yüz verdik astar ister
Hayır yok bu sersemde

Adnan ÜNAL "ö.ç.m"
301