Maniler 5 Şiiri - Adnan Ünal 1

İnan yârim zordayım
Ateşteyim kordayım
Yeter ki bir mesaj at
Ben anında ordayım

Yârim yumurta soydu
Soydu cebime koydu
Azığım tamam idi
Bir tek olmayan oydu

Yârim bana güvensiz
Tarla sürer düvensiz
İkimiz yakışırız
Ben enliyim sen ensiz

Yâr sever enginleri
Hem gönlü zenginleri
Kesin beni varacak
Sevmez o dingilleri

A benim gonca gülüm
Sana da gelir ölüm
İnsan yâre yapar mı
Böyle amansız zulüm

Yâr gülücük saçıyor
Bakıp bakıp kaçıyor
Benim kara bahtıma
Gül olup da açıyor

Derenin suyu duru
Yârimin tuzu kuru
Kayınpeder soruyor
Bana ahretlik soru

Var mı yâre bir imkân
İçim kan ağlıyor kan
Nikahı bir kıysak da
Oluştursak bir mekân

Doldu yârin özlemi
Hoştur yârin gözlemi
Yâr seviyorum demiş
Laf ile mi özle mi

Gel gülüm gitme sele
Kızma bir dinle hele
Sarıl tutun bana sen
Bırakmam seni ele

Gurbete düştü işim
İyi değil gidişim
Yârim şeker tatlısı
Yesem çürüse dişim

Ben yâre oldum âşık
Sevmem kapıda eşik
Yârimi alamadım
Yüreğim delik deşik

Sandım ki yâr çağırdı
Meğer annem bağırdı
Yârim uçarı değil
Olgun idi, ağırdı

Benim ela gözlerim
Hoştur tatlı sözlerim
Yâr patates olsaydı
Pişirirdi közlerim

Mızrap vurur tellere
Kurban olam dillere
Yârim beni bırakıp
Gider mi hiç ellere

Yârim olur mu böyle
Derdin var ise söyle
Sana kurban olayım
Bana sert bakma öyle
,
Yârim güdüyor davar
Kapmasın bak canavar
Ben evlenelim derim
Yâr beni baştan savar

Ben virgül, yârim nokta
Gözü yoktur hiç çokta
Yârim şerbet olsaydı
İçseydim bir solukta

Yârim oynuyor aşık
Ben ise yâre âşık
Yârim çorba içiyor
Elinde tahta kaşık

Ceyiz sandığı sedef
Yârim bana bir hedef
Yârine kavuşana
Var mıdır başka şeref

Ben suda yâr karada
Görüşürüz arada
Nere baksam görürüm
Benim yârim orada

Kuyuya taş atılmaz
Atılsa çıkarılmaz
Bir kez âşık olanlar
Bağlasan da tutulmaz

Su dolar testi dolar
Düşüp çıkıyor dolar
Acep gülüm ne zaman
Kolların bana dolar

Evin önü deredir
İçim yara beredir
Kızları güzel olan
Bilmem hangi yöredir

Altın serem önüne
Tımar olam gönüne
O yâr yolun kaybetmiş
Rehber olam yönüne

Yemek yapar bal gibi
Boyu fidan, dal gibi
Ben yârime hastayım
Yaralı maral gibi

Yüzük olam parmağa
Kına yakam tırnağa
Gözüm önüme aksın
Kıymam yâre vurmağa

Yârim beni terk etmez
Söz verip de çark etmez
Evlerinde iş çoktur
Taş atarım fark etmez

Bahtımda yâr var mıdır
Kış mıdır bahar mıdır
Kız senin yanakların
Kiraz mıdır nar mıdır

Su olsam ırmağına
Yem olsam kursağına
Dünyaları verseler
Değişmem tırnağına

Yârim yüzüme güler
Bakışı bağır deler
Yârim hazır un almaz
Ununu kendi eler

Eder mi yâr eder mi
Gününü gün eder mi
Yoksa karşıdan gelen
Bizim kayınpeder mi

Adnan ÜNAL "ö.ç.m"
37