Maniler 43 Şiiri - Adnan Ünal 1

Tencerenin kalayı
Dadaşların halayı
Şu gurbet ellerinde
Çok özledim sılayı

Göl kenarı saz olur
Ateş yanar köz olur
Fazla görüşmeyelim
Gören olur, söz olur

Aldım elime maşa
Sucuğu koydum başa
Yârden haber getiren
Çok yaşa sen çok yaşa

Yüzüne yâr yüzüne
Hastayım gül yüzüne
Dünya namertle dolmuş
Hasretim er yüzüne

Cephelerden kaçılmaz
Kötüden söz açılmaz
Kaşıkla kazanılan
Kepçe ile saçılmaz

Hikmet var karakışta
İniş de var yokuş da
Yataklara düşürdün
Sen beni bir bakışta

Atan neler buyurdu
Terk etmeyesin yurdu
Gavur elde ne var be
Seni bu yurt doyurdu

İş bitti oldu gece
Şiir yazar öylece
Anlamına hiç bakmaz
Bilmez durak ve hece

Bir erkek ve bir dişi
Emekçi iki kişi
Adamı illet eder
Yarı yolda ekişi

Çıkarsan uzun yola
Verirsin illâ mola
Göz kırptım da kızmadı
Acep gönlü var m’ola

Kız saçların sarı mı
Güle konan arı mı
Yalasam doyar mıyım
Dudakların darı mı

Odanın girişine
Tavanın kirişine
Fazla naza gelemem
Çek git kızım işine

Yokuştan akar mısın
Halhallar takar mısın
Kalbimi fena kırdın
Kızım sen sakar mısın

İnsanoğlu hep azar
Durmadan kuyu kazar
Fazla sokağa çıkma
Deymesin sana nazar

Benim kırmızı narım
Dağdan akan pınarım
Senin ateşinle ben
Yanarım yâr yanarım

Adnan ÜNAL "ö.ç.m"