Maniler 12 Şiiri - Adnan Ünal 1

Edelim şöyle bir söz
Yâr bana söyle bir söz
Sözlerin çok kırıcı
Olur mu böyle bir söz

Seni andım dilimle
Yâr yüreğim dilimle
Gel bir yuva kuralım
Bir sedir, bir kilimle

Sen ateş ben pervane
Oldum sana divane
Yıktın gittin gönlümü
Ettin beni virane

Yârde kibir, azamet
Fakat yoktur melanet
Onla konuşmak için
Gerek epey metânet

Yanar delice sine
Sevdim delicesine
Bahçede köpek vardı
Yaklaştım sine sine

Yâr yalama dondurma
Bakıp yürek dondurma
Birazcık yüz versene
Orda öyle don durma

Köprüleri var tahta
Yârim kurulmuş tahta
Gündüzler başlar mı hiç
Onsuz olan sabahta

Başa takmış çelengi
Bir başka olmuş rengi
Gel yârim gir koluma
Millet görsün ahengi

Yârim yiğit bir kişi
Sağlam yapar her işi
Birazcık karttır ama
Dökülmemiş bir dişi

Benim yârim ip atlar
Rekoru ona katlar
Bazen bir mayın gibi
Ansızın bana patlar

Kara yazdı
Yâr sevdasın kara yazdı
Hava soğuk kar, ayazdı
Yârin gerdanını gördüm
Kardan daha da beyazdı

Bu da kesik ve 8’li.

Yâr hamuru ser ince
Beni çağır serince
Sıcak yaz geceleri
Konuşalım serince

Olayım sana gölge
Etrafında bir bölge
Gel bir ateşime bak
Tavan yapmış gösterge

Yârimin adı Yaşar
Yaşar kalbimde yaşar
Bırak sabrı bir yana
Yaşar gözlerim yaşar

Emeklerim bocaya
O kız kaçmış kocaya
Gittim bir fırça attım
Muska yazan hocaya

Yâr yapıyor gözleme
Çıktım yâri gözleme
Yârim kınalı kuzu
Bana diyor gözle mee

Tam aracı park ettim
O an onu fark ettim
Baktım piercing takıyor
Hemen onu terk ettim

Bastım gaza yâr için
Yanmışım için için
Ne de vicdansız şeysin
Hiç mi sızlamaz için

Ben severim Özlem’i
Baskın gelir özlemi
Beni sevdiğin söyler
Laf ile mi özle mi?

Hıçkırarak ağlama
Yüreğimi dağlama
Yakında geleceğim
Sen karalar bağlama

Hoştur yârimin şekli
At arabası tekli
Yârim çay hazırlamış
Hem börekli hem kekli

Yârin gözleri yosun
Nâme yazdım okusun
Yârim senin yoluna
Kurban olsun bu tosun

Yârim kınalı keklik
Etme yârim ürkeklik
Gel de bir elimden tut
Gör bakalım erkeklik

Suda yüzüyor balık
Yârim sevmez kabalık
Gel bir nikah kıyalım
Olalım kalabalık

Yazdım bir manim oldu
Gönlüm sevinçle doldu
Bir manim olmasaydı
O yâr benim olurdu

Adnan ÜNAL "ö.ç.m"
92