Maniler (117) 'Sevgi Gönlün Mizanı...'

Yarim seni sorarım
Esen seher yeline
Şu gönlümü bağlarım
Saçının her teline...

Elimde solmuş resmin
Dilimde kalmış ismin
Başka yerde aramam
Hüzünlermiş adresin...

Sevgisiz gönül naçar
Boşuna ömür geçer
Sevenlerin bağında
Gonca gonca gül açar...

Güz geldi soldu bostan
Haberin geldi dosttan
Sensiz üşüyen sevdam
Dillerde oldu destan...

Gerdanı allı güzel
Mor donu güllü güzel
Döne döne oynuyor
Her yanı zilli güzel...

Oy Cevriye Cevriye
Boyu benzer serviye
Onca bekar dururken
Gönül vermiş evliye...

Sevgi gönlün mizanı
Budur dünya düzeni
Tanrı bile affetmez
Yuvasını bozanı...

Kapılma mal hırsına
Devran döner tersine
Mekanın cennet olur
Çalışırsan dersine...