Manik Aşk Şiiri - Berke Selman

Hayat bir marmelat pişirmişti bize,
Bekletilmiş, kifayetli ve kıvamında.
Senin bu ballı sıfatını dürerdim ekmeğe,
Sevmek kirli işti pandemi balçığında.

Mazinin kurşunu delip geçti umudu.
Omzuma dolanmıştın buz gibi denizde,
Şehrin toksik suyuna berrak olmuştu,
Hastalıksız, ılık ve saf olan sevgin.

Aceleyle istememeliydin naçiz tahtımı,
Ve körpe gençliğimin aynısefalarını.
Bir düşes gibi çizmek yüz hattını;
Ben daha turuncu tonundaydım.

Sevgi her şeyin ilacı değilmiş demek.
Sana yakınlaştıkça geçerdi sis bulutu,
Rüya gibi anda açığa çıktı ölü bir inek.
Açık olmayana aşık olmak boş emek.

Süzgeçten geçir, benimle paylaştığın hayalleri,
Ve eş zamanlı izlediğimiz o duygusal filmleri.
Umursandığımı bildiğimde hayatım nasıldı?
Bipoların tizken ben özümün yarısındaydım.