Manifesto Şiiri - Semina Morez

Nereden tanıyor seni bin yıllık şairler
Oysa seni bir ben tanıyorum
Nasıl olduysa sana yazılmış hepsi,
Ve yazılacak olan tüm şiirler
Adını öyle aklıma kazınmış ki
Varlığın harmanlanmış geceme
Ecel günümde sen ol, öp beni tek hece
Silinmez bir suret karanlıkta da görüyorum...
Hasret kaç hece, kaç hece kainatta adım
Dünyanın limanını arıyorum
Kanaati izlemek istiyorum yetmiyor gözlerine dalıyorum
Sev beni lütüfsun
Ara beni umudumsun
Sor beni yolumsun
Özle beni düşlerime yolsun
Sar beni, bilemedin birkaç güne yokum
Bul beni kainatta zerreyim
Unutma beni hayat çok kısa
Öp beni ufak bir kız çocuğuyum
Tut ellerimi bitmesin şiirim
Şehrimdesin ey yabancı!
Ayak sesim korkutmasın, geldim gidiyorum
Kimsesiz bir an,ürperdiğinde an beni
Semadır, rüzgâr değil sevdiğin kadın
Betondandır nihayet yaşadığımız ev
Etten kemikten duvardır içinde soluduğumuz
Bir sabah yağmuru, yahut gecenin Sessizliğinde
Kulak çınlaması gibi hatırlatır terk edilen can kırıklarını
Bir tesadüf eseri önüme çıkmasaydın eğer
Gene aynı şekilde fakat,
Habersiz yaşayıp gidecektik birbirimizden
Tesadüf ki gözlerim yüreğime güldü
Dünya zindan değil umuttu