Manifesto Şiiri - Burak Güven

Sen bir çağrısın!
Karanlık gecelerden, yürek burkan
Feryat figan ağıtlarla bezenmiş
Altın Şafak çağrısı..

Makina yağlarından muzdarip,
Parmak uçlarından ve tırnak diplerinden
Kirleri arındıramayan zavallı çocuğun,
Gün batımını görünce kederlenen
Ve ömründe mutluluğun altın çağını görmeyen,
Derbeder bir babanın arada kan bağı
Olmaksızın
Yegâne öz çocuğu ve
İnancısın!

Sen bir umutsun
Hatırla!
Geleceğe sahip olacak olan
Senden başkası değil!
Bu tükenişler, vazgeçişler
Senin değil
Çünkü bir başlangıçsın sen!

Sen bir heyecansın!
Çivisi çıkmış şu dünyanın
En temiz, en masum, en dirayetli gencisin.
Hani bir sözün vardı
En sevdiğim,
Bir hayalin vardı
Ki onun içindi yaşama sebebin,
Bir gün her şey çok güzel olacaktı,
Çocuklar ölmeyecek ve bozulmayacaktı
Bir tas çorbayı aşk ile harmanlayan
Mutlu aile tabloları.

Sen bir yeminsin!
Gözler kapanacak kara gecelere,
Görülecekse güneşli gökyüzü görülecek
Ve kapatmayacak senin gökyüzünü
Çaresizlik yüklü
Kara hüsran bulutları!

Sen bir isyansın!
Anla bunu
Yaşanılacakları, yaşanmaz kılan
Ne varsa
Hepsine direniş, yeni bir çağın
Kızıl meşale dirilişisin!

Anla artık!
Senin değil bu gözyaşları
Ve sana benzemiyor aynada ki
Solgun yüz.
Bitti mi o kavga,
Kaybettik mi savaşı?
Söyle,
Kaç yıl daha bekleyecek seni,
Kara musalla taşı?

Vedalar yıpratmış bedenini,
Cansız kalmış gözlerin
Ve eskisi gibi değil, kırılmış
Haykırışlarla dolu sesin.
Bitti mi heyecanın, yok mu ettin neşeyi?
Yine mi istemektesin
Zehir zemberek geceyi?

Sen sevdasın!
Sen kaybedersen bil ki,
Biz de seninle beraber kaybettik!
Ve çaresizliği altın tepside
Yanımıza yoldaş ettik!
Ama bir şey var
Bir ses, bir soluk ,bir nefes!
Dinle! O karanlık gecelerden
Yalnızlıklardan yükseliyor,
Kalbinde senin sevdanla
Bir çocuk,
Seni bekliyor, seni istiyor
Ve koşulsuz inanıyor sana!
Suçu yok ki
Kızamazsın, bu bekleyişler sana
Hep sana!
Şimdi,
Kaybedecek misin?