Manifesto Şiiri - Durdu Mehmet Bolat

Ertelemedim çocukluğumu:
Korkmadım büyüklerin cezasından.
Oyunlarda hep başı çektim.
Şu; süslü-püslü,
Üstü, başı kirlenecek diye,
Kız gibi kırılan çocuklardan olmadım.
Onlar babasının aldığı bisikletle hava atarken.
Ben parendeler atıyordum elsiz, kolsuz.
Ellerimin üstünde yürüyor,
Şaşırtıyordum herkesi.
Onların babası top alıyordu rengârenk,
Mahalle maçında golleri ben atıyordum.

“Sınıf birincisi” olmak ne demek bilmiyordum
“Sınıf birincisi” oluyordum.
Hiç kimsenin çözemediği bir problemi
Tahtaya kalkıp çözmek keyiflendirirdi beni.
Öğretmenimin anlattığı her şeyi,
Okuduğum Kemalettin Tuğcu kitaplarını,
Hep önceden yaşamış.
Onlar biliyormuş gibi olurdum.
Öğretmenimin beni inceleyen,
Anlamaya çalışan gözlerini yakalardım,
Hemen çekerdi gözlerini.
Kar yağdığında sapanımı alır,
Kuş avlardım.
Komşuların camları kırılırdı istemeden.
Kendimden büyük kardan adam yapardım,
Üşütür hasta olur,
Yatardım üç beş gün.
Hiç büyümek istemedim ben,
Hiç de büyümedim aslında…

Ertelemedim gençliğimi;
Çocukken hep şehrimi çevreleyen
Ufuktaki dağın ardını merak ederdim
Yatılı okulu kazanınca;
İlk kez o dağın ardına, başka şehirlere,
Başka köylere yolculuk başladı.
Bir heyecan vardı, bir ürperti
Ama her gittiğim yer;
Daha önce gördüğüm,
Yaşadığım yer gibi geliyordu.
Hiç yabancılık çekmiyordum.

Ülkem bir kaosu yaşıyordu.
Ben liseye giderken,
Lisede “Teşekkür” “Takdir” belgelerimde oldu
Disiplin kurulundan “Kınama” cezalarımda,
Okul takımında futbolda oynadım,
Hem de en iyisinden.
Ülkem bir kaosu yaşıyordu;
Ülkem için sandığım kavgalarım oldu ölümüne
Ülkem için sandığım ceza evi günlerim.
Ertelemedim gençliğimi;
Kavgaya girmem gerektiği an,
Girdim tüm yüreğimle,
Bağırmam küfretmem gerekiyorsa,
Hiç kısmadım sesimi.
Korkularımı heyecanlarımı,
Günün getirdiklerini yaşadım sindire, sindire.
Ben hayata teğet geçmedim.

Tuttuğumu sağlam tuttum bırakmamacısına!
Dostlarımı Galatasaray’ı tutar gibi tuttum.
Yıkılsa da, düşse de kalksa da
Hep yanlarında oldum.
Bir gün sen çıktın karşıma;
İlk anın şokunda karlar yağdırdın aklıma.
Sıcaklığınla ısıttın, erittin buzları.
Yağmurda toprağın nasıl koktuğunu
Net bir şekilde duyar gibi.
Tüm şarkıların sözlerini ben yazar gibi,
Seni geniş bir yürek yelpazesinde,
Beş duyumun tamamıyla sevdim!

Gözlerin baharın müjdesi gibiydi; ışıl, ışıl
Sesin şelalelerden daha tatlıydı ruhuma.
Mutluluğun adı belliydi,
Yeri adresi aklımda,
Ve hiç yabancı değildin üstelik.
Sanki bin yıldır tanıyordum.
Sonra iblis mi kıskandı aşkımızı?
Bir deli bir kuyuya taş attı da,
Biz çıkartamadık mı?
Sen erken kalkarken,
Ben sana geç mi kaldım!
Bir bilsem, bir bilebilsem
Neden erteledim mutluluğu?
Neden erteledik mutluluğu, neden?