Manifesto Şiiri - Gül Doğan

bir vedanın garip insanları olamadık..
bir hoşçakal'dan âciz,gitmelerden yanaydık..
bir selamın ağırlığını kaldıramadık..
bir yorgunluğun külfetini taşıyamadık..

biliyorum..
şimdi herşeyi bırakıp, çığlıklarımı dinliyorsunuz...
el uzatıp, düşlerimi çalmak kolayınıza geliyor!
önce renklerim bana darbe yapıyor..
bir muhtıra hali yaşıyor ruhum..
toz pembe hayallerimin, pembesi terk zamanında..
tozları benim ciğerlerime doluyor..
ciğerlerim patlarcasına, öksürük krizine hazır şimdi..
mavilerimi kirletmek istiyorsunuz biliyorum..
mavilerimi çalmaksa niyetiniz..
buyurun size yol göstereyim..
yüreğim burası, işte şurası sol yanım...
kırmızı bir kan sızıyor ya, işte orası...
mavi bende hayatın adı..
mavi düşlerimin masum yanı...
ve çalınmaya hazır...
kırık bir hikâyem var,
ve hikâyemin bir ben yabancısıyım..
anlamsız her cümlenin virgülü diyorlar şimdi bana..
siz her cümlemin, silik noktasısınız..
ben bitirmedim daha..
söylemedim son sözümü..
bir yağmur yüklü bulut misali şimdi gözlerim..
ordada bir isyan çıkmak üzere..
sel götürecek kırık yüreğimi..
sızacak sevgim heryere..
lekesini silemeyeceksiniz üzerinizden...
hazır mısınız?
size ruhumda ki çürükleri göstereceğim..
rengini siz tayin edin!
tedavisi imkansız bir yaranın,
düşmeye mecbur yara bandıyım...
iz kaldı her çürük bana..
çalınan her bir hayalimin izi oldu sonunda..
onlar benim hizmet madalyalarım..
kendi çırpınışlarıma verdiğim nişanlarım..
biliyorum sevmek istiyorsunuz beni..
hiç bir gülümseyişim bana ait değil ama şimdi..
hiç bir hayalimde ben yokum,
hiç bir yalanımın gerçeği değilim..
dudaklarım mırıldanıyor son sözlerini..
bir manifestodur bu..
yüreğime kastı olanın,
yüreğine darbedir bu..
çalınan her gülüşümün,
yıkılan her hayalimin,
lanetidir bu...