Manice baba Şiiri - Ozan Efe

kale gibi yıkılmaz
doruğuna çıkılmaz
hey baba denilince
canın bile sıkılmaz

seherine duy saba
inliyorken kasaba
baba gülüyor iken
yorulmazdı hesaba

şemsiyeydi el ede
meyve dolu selede
babam verince artar
neler yoktu filede

çocuğunu korurdu
çubuğuna dururdu
çok çalışırdı ama
teri tezce kururdu

ışık alan serpenek
içi dolan kepenek
oğlakları besledi
evin önü çirpenek

ozan efemse gede
yalnız kaldı egede
yokluğuna arandı
anılardı belgede