Mani Şiiri - Ömer Faruk Zülfikar Bakuri

Türk çadırda mete bak
Gel gel deyi halka pak
Elinde demir balta
Baltası oğul apak

Çadır halk der mete türk
Ol türk nedir gün merik
Mete söyler türk ruh hal
Gezer küreler yörük

Derler türke dedin ruh
O söyler hem yol uruh
Sorsalar yol uruhu
Der gezer doruh doruh

Mete söyler türk halkım
Alemlerde ben ilkim
Çadır halkım oğul de
Ruh halkından terk hulkum

Mete söyler türk adem
Adem olan kul cedem
Hem evvelim hem ahir
Ölmeyen güneş zadem

Çadır halk der mete kur
Kur çadırı gel otur
Biz çadıra şan diyek
Sen söyle tamam batur

Mete der batur selam
Bana de turab balam
Hem elmasım hem islam
Hem mani kelam kelam

Hem bak suyum bir sebil
Sümer mısır hem babil
Hem leh slav hem de fars
Hem heratım hem kabil

Çadır halk der mete kalk
Bak çadırda tarih halk
Sen bize bir masal de
Biz verek sana kulak

Mete der evlat hızır
Ol hızır masal hazır
Ben hızır masal diyem
Siz deyin mete muzur

Masalda hızır temel
Hızır gah öküz kamel
Gah bir kurt gahi elik
Dolanı yedi düvel

Gah katır gah bir davar
Gah bir at gahi çomar
Gahi tubada bir kuş
Ötüşür civar civar

Çadır halk der say mete
Bir on yüz bin var öte
Öte yerde fasıl var
Fasılın ardı kete

Mete demiş fasıl kar
Kar fasılda lay lay var
Fasıl çalanı abdal
Yır deyi havar havar

Çadır halk der kar bir ad
Ezel görmüş ad afad
Bak çadıra kar yağmış
Çökecek çadır abad

Mete demiş karım ben
Çadırdayız bak seven
Ben karıma gül desem
Karım der mete amen

Çadır halk mete karın
Derler yer karın varın
Karın selviye çıkmış
Yelde düşecek yarın

Mete der selvide kar
Kar içten karım bakar
Başına karlar yağmış
Zülfü kar olmuş şakar