Mangalda Balık Şiiri - Eyüp Cüce

Sıcak temmuz gecesi,vakit gece yarısı,
Gökyüzünde ay-yıldız,mehtap altın sarısı.
Çekmiş dalgalarını,Karadeniz uykuda.
Yıldızlar,yağlıboya tablo gibidir suda.
Kerpenin seyri müthiş pembe kayalıkları,
Benimle bekler gibi denizden balıkları.

Sular,ayaklarımı tatlı tatlı yalıyor.
Geçen her dakikada ses-seda azalıyor.
Mangalda çıtırdarken kömürler sabırsızca,
Balıklar da oltamla oynaşıyor arsızca.
Kapmak için oltamın ucunda duran yemi,
Geziyorlar,bilmeden benim menfur gayemi.
Gün boyu açıklarda yorulmuş,geze geze,
Kıyıya yanaşmışlar,hepsi müstakbel meze.
Balıklar mangaldaki közü nerden bilecek?
Belli,yaşamak için,doymak için ölecek.

Karıştırıp dururken mangalda yanan koru,
Beynimi zonklatıyor birden bire bir soru.
Mangalda kızartırken tuttuğum işkineyi,
Diyorum ''Balık suda geçirdi kaç seneyi.
Ama şimdi karada,bir insan doyurmakta.
Ona böyle bir sonu acep kim buyurmakta''
Yemi balık,balığı ben yollarken mideme,
Ya Rab diyorum,niye mide verdin Adem'e?
El,ayak,kulak,burun,ağız,diş,kalp,göz,beyin,
Midenin hizmetinde değilmidir,söyleyin?
Beden adlı örgütün mecburi üyeleri.
Mideyi doldurmaktır,yegane gayeleri.
Hayat,demek ilahi tablonun bir parçası.
Kimdedir bu tablonun boyaları,fırçası?

Biz de balık gibiyiz,kainata,acuna.
Bizi de bekleyen var,oltasının ucuna.
Biz de birer mezeyiz,işte,bade bekliyor.
Doymak için bizi de aç bir mide bekliyor.