Mangal Dağı Şiiri - Mehmet Ali Demirel

Karacadağ yine duman ile buluştu
Bülbül şeydâ oldu gül e kavuştu
Bahar geldi sevdalılar konuştu
Gene biz naçar kaldık yollarda,dağlarda

Büklüm büklüm akar aydoğanın suyu
Arı gül e konar derine vurur kuyu
Kirli emellerin kurusun soyu
Gene biz çaresiz kaldık dağlarda,yollarda

Őzköylerde yükselir gene tilili sesleri
Kuzu anaya meler kırın gayri kafesleri
Kötüye varmasın yeter tutun nefesleri
Gene biz be baht kaldık yollarda,dağlarda

Haymanada çok rastlarsın yiğide merde
Suyu sıcak çıkar şifa olur her derde
Bir bilmeze düşme kurban akıl gider serde
Gene biz kala kaldık yollarda,dağlarda

İnsan bir garip oluyor mangal dağını görünce
Şimdi altında bitiyor çimenle,yonca
Düşündürür beni gurbette inceden ince
Gene biz sessiz kaldık dağlarda,yollarda

Memocilo der ki cennettir ana diyarım
Kurban olam haymana senin için ben varım
İçinde anam,bacım birde yarim
Gene biz neçar kaldık yollarda,dağlarda

memocilo