Maneviyat-ı Hümayun Şiiri - Burakcan Alan

Tanrı ile manevi alemde
Küstah bir genç
Ak sakallı bir dede
Koyu bir sohbet mey ile
Şerefle
Tek dostum kalem kağıt
Olmuş sahipsiz bir cenaze
Kader yakmış defteri
Tanrı kırmış kalemimi
Darağacına göndermiş
Kellemi istemiş
Yırtınmış
Nefret etmiş
Bağışlaması ile ünlü olan
Küsmüş bendime
Kılıç çıkmış kınından
Bu berbat kılığımdan
Ayırmış güzeller güzeli kellemi
Şarap yaraya ilaç
Kelleden akan kan değil
Şarap
Bir beden daha türemiş
Anlamış ölmez bu
Bari demiş cihanda acı çeksin
Susmak bilmeyen ses çıkagelmiş
Ölecekse bu beden niye acı çeksin?