Manavgat Şiiri - Sakin Karakaş

Dağlarında sürmeli ceylanların vardı.
Gözlerinde yaş diner mi ki; Manavgat?
Yörük kızlar yaylalarında süt sağardı.
Ciğerdeki yangın söner mi ki; Manavgat?

Akseki ve sonra Alanya’yı yaktılar.
Küresel maşalar sonra seyre baktılar.
Marmaris’im ciğerine ateş bastılar.
Yürekteki yangın söner mi ki; Manavgat?

Manavgat’ım canım Yörük,Türkmen diyarı.
Çolaklı, Sarılar cennete denk ayarı.
Erimezdi ki Alacabel`in hiç karı.
Kekliklerin yine seker mi ki; Manavgat?

Mersin, Adana Aladağ ve İmamoğlu.
Akseki’den bir bak Oymapınar’a doğru.
Yanıyor kurt, kuş kıyar mı hiç insanoğlu?
Yarın bübüllerin öter mi ki; Manavgat?

Gökyüzünden gündüz gece küller yağıyor.
Gözyaşları sel ve yürekler dağlanıyor.
Yanıyor ey dünya ciğerlerim yanıyor.
Yeşile hasretin biter mi ki; Manavgat.

Manavgat’ım Sakini seninle ağlıyor.
Kızıl ateş gökyüzünde duman bağlıyor.
Yorgun gözler hasretle yeşilin arıyor.
Canım; bir damla su yeter mi ki; Manavgat?