Manasız Meşakkat Şiiri - Bünyamin Kasar

Bakıp duruyorum etrafıma,
Neden bu kadar korkunç dünya?
Dayanamıyorum artık,
Ne zaman bitecek bu rüya?

Herkesi bir şey ayakta tutar;
Kimini parası, kimini duası,
kimini anası, kimini yuvası.
Ben ne için yaşayacağım bu hayatı?

Kaybedecek bir şeyim yok,
ne bir hayat ne de mülk.
Karnım aç, aklım tok.
Ağır geliyor bana bu yük.

Duvarlara anlatırım derdimi,
dünden kalan biramı yudumlarken.
Ben mi sevmiyorum kendimi,
anlayamıyorum halen.

Her gün farklı bir çile,
yelteniyorum karınca gibi.
Yaşamak benim neyime,
asacağım artık kendimi.