Zordur güzellikleri görmek,
canın sıkkın, içinde huzur yoksa.
Moralin yolculuğa sensiz çıkıp
hainler tarafından yakalanmışsa,
vay haline.
Ne bulutların başına kadar yaklaşıp sana dokunmaya çalışması,
ne önündeki kaçışan sincapların palamut savaşı yapması bir anlam taşır.
Gönülsüz, görmeyen olursun.
İstediğini bilmezken,
duaların ne gönlüne,ne diline gelir.
Aklın seni hiçbir yere götürmez.
Saatlerin tiktakları sinirini bozar.
Nereye yetişeceksin?
Nereye gideceksin, şamataya mı?
Hayattan emeklisin
meşgalen bitti.
Öyle mi?
İnsan doğasının yoksulluğu!
Yoksunluk mu yoksulluk mu ağır?
Seni yok eden eksiklerin.
Cevabı buldun.
Tamamlayabilir misin?
Kaçanı tutabilir misin?
Bilinmeze öylece gidersin, hani sevdiklerin?
Terk ettiklerini bırakırsan yenilenirsin.
Yeniden doğarken, seninle gelenlerle yetinir,
hayatını sürdürebilirsin.
Yalnızlığın senin akıl hocan en büyük değer,
sessizlikse gizli hazinen.
Sus!
Konuşup paylaşarak seni bitirirsin.
Seyahatin asla bitmez bitmemeli.
Huzura kavuşmak canını memnun etmek,
memnunsuzluktan geçer.
Kıymetlenenleri sen gör,
kendi mananı bul yeter.
Kayıt Tarihi : 8.5.2017 15:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!