Mânâların Perdeleri

Bilinmek isteyip, âlem yaratmış,
Yokluğu var edip, zâhir ediyor,
Şuurlu varlıklar, verip donatmış,
Eşyayı Esmâya, perde ediyor.

Maddesi-mânâsı, mahlûk yeridir.
Batınî âlemler, daha derindir.
Eşyada tecelli O’nun ismidir.
Mahlûku Kendi’ne, perde ediyor.

İlk insan Âdem’i ve de Havvâ’yı,
Yaratıp yurt etti, arz’ı semâyı,
İçine katarak, nefsi hevâyı,
Hikmete bu işi perde ediyor.

İlâhi nakışlar, O’nun eseri,
Zişuur canlılar dolu her yeri,
Sığmaz ki Kendisi dardır yerleri,
Kalplere sığarak, mekân ediyor.

Bu âlemin kat’iyyen, yoktur noksanı,
Her biri söyleşir, fasih lisânı,
Sözlerde olsada, ayrı aksânı,
Mukaddes kelâma, perde ediyor.

İlâhi isimler, zuhur ederek,
İrâde ve ilmi yapmış görerek,
İşitir kudreti hayat vererek,
Kitâb’ı Kelam’a perde ediyor.

Dertleri veriyor, hem de devâyı,
Acıyla bağırtır yüksek sadâyı,
Bazen de kurtarır verir şifâyı,
Acıyı tatlıya, kıyas ediyor.

Hikmeti bilinmez, neden yaratır?
Akıllı kullara, cevap aratır.
Muhabbet- adâvet hisle donatır.
Nedense sevgiyi, hândân ediyor.

24/09/2008