Mana taşıyan Şiiri - Gülay Özdemir

Anlamak için yaşamak gerekir,
Nasıl anlatsam bilmem ki,
Seni yaradandan mı başlasam?
Tüm güzellikleri sana verişinden mi?
Hiçbir zaman kimsin, nesin diye sormayandan mi?
Mademki bunları biliyorsun?
Neden kardeşinin açığını ararsın?
Ve buna sen nasıl karar verirsin?
Yaradan ne güzel şekil vermiş
tüm sıfatları ile sana.
Öyleyse neden kardeşinin ölü etini yersin?
Şüküretmen gereken binlerce güzelliğin varken,
Neden görmezden gelirsin?
Tüm günahınla rabbin karşısına,
Çıkarken o sana neden geldin diyor mu?
O vakit hiçbir zaman,
Kimseyi yargılamak sana düşmez!
İster katil, ister şarhoş ol!
Tüm kötülükleri yargılamak sadece rabbinin kudretidir.
Biz aciz kulların değil,
Bizleri renkli gözlerlerle,
Ayrı tenlerde yaratmış olması bile,
Sana bir örnek teşkil etmiyor mu?
Elinle hayır işliyorum derken,
Dilinle yaptıklarını ziyan
etme istersen!
Rabbin kimine zenginlik kimine fakirliği verir.
Bunun içindeki gizemlerini
görmez misin?
Ben zenginlik değil yargılamadan sevmeyi
İsterim.
Ve bir çocuğun masumiyetindeki saflığın,
Verdiği bir kalp ile sevmek isterim.

08.05.2020