Mana Sende Şiiri - Necat Önder

Şu an resimlerini okşuyor parmaklarım
Uzanıyor bir türlü seni tutamıyorum
Fotoğrafları bir, bir öperken dudaklarım
Bir hicap halindeyim inan utanıyorum

Gözlerinin o yeşil, engin sonsuzluğunda
Benzersiz bir mevsimin baharında gibiyim
Buselerim resmine ve her dokunduğunda
Bir volkan haşmetiyle zonkluyor sanki kalbim

Bu bir serap halidir ki çöl fırtınasında
Bu hali ben yaşarım, ancak sen yaşatırsın
Şu an şu önümdeki resimler arasında
Sen hala ulaşılmaz erişilmez bir sırsın

Umurumda mı sanki varsın dünya yıkılsın
Bulmuşum yüz bin defa umurumda olanı
Bırak tüm hatıralar artık mazide kalsın
Yaşamadım diyorum sensiz geçen tek anı

Sen hazanı olmayan bir beşinci mevsimsin
Sensiz artık şiirler sözcük bulamayacak
Ve sen artık en güzel şarkıların sihrisin
Sensiz nağmelerinde anlamı olmayacak

Mana sende, şekilde, her şey seninle güzel
Sensizlik mümkün müdür inan bilemiyorum
Ben sana varamazsam ne olur sen bana gel
Kendimden vazgeçecek kadar çok seviyorum